De Moord op de Commendatore 2 – Murakami

Deel 2 van De Moord is geen vervolg van het eerste deel, het is gewoon de tweede helft van het boek. Kennelijk paste het niet in 1 deel (totaal meer dan 1000 pagina’s), of wellicht is het commercieel gewoon aantrekkelijk om twee delen uit te brengen.
De portretschilder schildert de vermeende dochter van de smetteloze Menshiki. Hij leert haar beter kennen. Hij is een vreemd soort vaderfiguur voor haar; zij uiteraard een substituut voor zijn jong overleden zusje. Ze heeft geheime afspraken met hem en deelt haar geheimen.

Tussendoor speelt een gruwelijk verhaal van de oude Japanse schilder van het schilderij De Moord op de Commentatore.

De portretschilder, volgens Murakami’s stijl, blijft een volger van de gebeurtenissen in zijn eigen leven.

“Hoe meer ik er over nadacht, hoe minder ik kan beoordelen wat nu oorzaak was en wat gevolg.”

“Het voelde niet zozeer als een droom, maar meer als een flard werkelijkheid die per ongeluk verdwaald was geraakt in mijn slaap.”

Een hoofdstuk heeft de naam “Er stond iet te gebeuren”. Deze naam kan elk hoofdstuk in Murakami’s boeken dragen. Zijn boeken lezen alsof je voorover vallens jezelf in evenwicht probeert te houden door vooruit te bewegen. Je leest maar door. Als je stop val je voorover op je gezicht.

De schilder redt het meisje. Bergt het Moord schilderij op. Gaat weer met zijn bijna-ex wonen. Vat het schilderen van commerciële portretten weer op.

Full circle. Bijna.

Het schilderij dat de gebeurtenissen uitlokt verbrandt met het huis er omheen.
Maar voor de portretschilder maakt het niet uit. Hij laat de zin van het bestaan niet bepalen door de mogelijkheden, maar door een geloof. De kracht om te geloven. En dan maakt het niet uit of er altijd iets staat te gebeuren. Er is dan altijd wel iemand die je de weg wijst.

Verder lezen: alles van Murakami.

Dagelijkse rituelen van gedreven geesten

Dagelijkse Rituelen van Mason Curry is een prettig leesbare opsomming van de zelfopgelegde werk- en leeswijzes van creatieve geesten. De originele versie had een Amerikaanse insteek, maar de Nederlandse uitgave is uitgebreid met de Dagelijke Rituelen van een aantal bekende Nederlanders als Herman Brood, Annie M.G. Schmidt, Harry Mulisch en Albert Heijn (Albert Heijn, ja een vreemde eend in deze bijt – en het stukje over hem gaat dan ook meer over hoe verveeld hij eigenlijk was en hoe gewoon hij graag wilde zijn, dan over zijn dagelijkse rituelen om zin creatieve proces aan de gang te houden).

Voorin het boek een inhoudsopgave, niet naar paginanummer, maar alfabetisch naar onderwerp/persoon: W.H. Auden, Albert Heijn, … Fijn weer eens een boek met een fatsoenlijke index..

De beschrijvingen van de rituelen van al deze kunstenaars laat zich samenvatten tot een paar zaken:

  • In plaats van een baas en een 9-5 schema hebben vrijwel alle kunstenaars een vast kader nodig om binnen te functioneren en ze creëren daarom zelf hun “9-5” schema. Zo deel je een dag in, ook als je een vrij beroep hebt, en laat je je niet ondersneeuwen door andere zaken.
  • Hoe blijf je gemotiveerd? Dat gaat dan over het kanaliseren van een creatieve drang. Deze meesten lijken een noodzaak te hebben tot actie, tot het maken van werk, en de rest van hun wereld en hun leven moet daarvoor wijken.
  • Het creatieve proces werkt zeer gevarieerd: sommigen stellen maar uit (maar lijken tijdens dat uitstellen onbewust het creatieve werk te doen dat dan alleen nog maar gemaakt, vastgelegd hoeft te worden), anderen maken strakke schema’s, werkdoelen en werktijden.
  • Het sociale leven lijdt onder het werk, maar dat wordt dan vaak juist ook aangegeven de enige manier te zijn om de productie hoog te houden.

Verder zijn de dagelijkse rituelen zo divers dat je als enige gemene deler kan vinden de ongelofelijke gedrevenheid van deze mensen, waarvoor bijna al het andere moet wijken. Of anders gezegd Do The Work.

Sei Shonagon – The Pillow Book

I don’t remember where I was referred to Sei Shonagon’s The Pillow Book (Het hoofdkussenboek), but I’m pretty sure it was from a list or book by Pieter Steinz. I found a used version of The Pillow Book on Marketplace and could start on it within a few days after having to cut it out of a tight wrap of tape.

The Pillow Book immediately reminded me of the atmosphere Nooteboom paints in his stories about his Japanese travel stories and of the atmosphere in Hokusai’s prints. Shonagon paints a very interesting atmospheric picture of the life of Japanese nobility in the 9th or 10th century. It is truly one of those books that inspires you to walk around with your notebook again to write down the world around you because it is not as self-evident as you might think when you are in it daily.

Fragile Things by Neil Gaiman

Just finished Neil Gaiman’s Fragile Things, a collection of short stories.

Love it. Love the free floating supernatural and weirdness of the stories.

The stories are diverse.

A Sherlock Holmes story very much in the style of Arthur Conan Doyle.

Stories about Death, Dead People not really dead, or transitioning to death, a sort of zombies, but not zombies as flat as in the B-level horror movies.

Some fantastic poems like fairy tales.

A story about people striving to have eaten every animal on the planet, finding their match in the Sunbird – the Phoenix.

A marvelous story about Shadow, the hero from American Gods, fighting gods in Scotland this time.

Great stuff.

De week van 16 november

Uitgelezen

Neil Gaiman – Fragile Things. Verhalen die doen denken aan Edgar Allen Poe. Donker, zombie-achtige figures, bovennatuurlijke verschijnselen. Eindigt met een verhaal over Shadow, een variatie op American Gods.

American Geography, een fotoboek van Matt Black. Een van de beste fotoboeken die ik dit jaar heb gezien.

Gezien

All Creatures Great and Small. Remake of BBC First over dierenarts James Herriot. Aanvankelijk was ik wat sceptisch over de remake, maar het is goed gedaan. Eerst serie gebinged. Tweede serie loopt nu.

Geluisterd

The War of Art, luisterboek. Klassieker over creativiteit en The Resistance van Steven Pressfield.

Lezend

Zen in the Art of Writing van Ray Bradbury. Over schrijven. Kende Ray Bradbury nog nauwelijks.

De week van 1 november 2021

Uitgelezen

Hey Nostradamus van Douglas Coupland. Geweldige boek over een ontspoorde Amerikaanse familie. Rode draden zijn Columbine High-achtig  high school massacre, religieus extremisme, eenzaamheid, uitzichtloosheid. Vertelt vanuit het perspectief van vier famililieleden. Verrassend genoeg komt de vader, een tyrannieke, religieuze fanaticus, die het gezin jarenlang terroriseert nog met de minste kleerscheuren uit de strijd.

Mijn Lieve Gunsteling van Marieke Lucas Rijneveld. Schrijfles. Spierballenliteratuur. De te veel verklarende laatste episode is niet nodig vond ik.

Gezien

De slag om de Schelde van Mattijs van Heijningen jr, op Netflix te streamen. Mooie film met mooie mix van Nederlandse en buitenlandse actuers (Malfoid).

Geluisterd

Mooie podcast Schrijfvis. Aflevering met Mensje van Keulen luisterde ik en vond ik erg goed.

Lezend

Eerste boek van Neil Gaiman dat ik nog ongelezen op de plank heb liggen: Fragile Things, korte verhalen.

Drawing

Help Us Support Us

Ancient and Modern – William Eggleston

WILLIAM EGGLESTON: ANCIENT AND MODERN By Mark Holborn | eBay

A friend notified me of a reasonable offer of this book at De Slegte. Ancient and Modern is offers an overview of Eggleston’s work up to the late 1980s. The book was produced as part of a retrospective exhibition of Eggleston’s work at the Barbican Art Gallery in London. The book includes photographs from Eggleston’s travels in Kenya and South Africa/Transvaal that were completely unknown to me. I was also largely unfamiliar with Kiss Me Kracow’s work, made in Germany.

So a nice discovery. Good introductory text by Mark Holborn.

Homo Deus – Harari

Aantekeningen en commentaar bij Homo Deus.  

P 58 Voorspellen hoe de wereld er uit ziet in de toekomst is onzin. Moedig er dan vervolgens toch een heel boek aan te wijden.  

P73… Interessante geschiedenis van het gazon – ja het goed onderhouden grasveldje dat onze voor- en achtertuinen domineert. Het gazon is ontstaan als statussysmbool, blijkt. Alleen de rijken konden zich in vroeger tijden een straks bijgewerkt gazon permitteren.   De moderne mens streeft drie doelen na: onsterfelijkheid, geluk, goddelijkheid. Dit laatste vereiste enige verklaring: Harari bedoelt waarschijnlijk dat de mens de hele wereld, alle leven, naar zijn hand kan zetten, en vormen zoals hij dit wil.   Over het verlies van menselijkheid door versmelting van mens en technologie.   De mens heeft zich boven de rest van de wereld gesteld. Belangen van de mens gaan boven de belangen van elk ander wezen. Een niet-mens zou hetzelfde kunnen nastreven. Onstaat er een intelligentie met vergelijkbare intelligentie, dan kan het met de mens afgelopen zijn. De portee van dit boek.   Harari definieert religies breed. Ook communisme en liberalisme en nazisme ziet Harari als religies. Hij legt dit uit. Vele entiteiten bestaan alleen in de gemeenschappelijk verbeelding. Daar geloven we met zijn allen in. Als we er niet meer in zouden geloven zouden deze instituten in elkaar storten.

P147 Harari schrijft “het bestaan van de ziel is dus niet in overeenstemming te brengen met de evolutietheorie.” Wat wel een bijzondere betoogtrant is. Ik zie niet in waarom hetzelfde zo niet zou opgaan voor bewustzijn. 128 Na de verhandeling die concludeert dat de ziel speculatie is verdwijnt ook het bewustzijn inderdaad naar de prullenmand. “Het bewustzijn is het biologisch nutteloze nevenproduct van onze hersenen.” Het heeft morele waarde. En dat maakt ons juist menselijk.

P142 Wat ons mensen uniek maakt is volgens Harari het vermogen om te kunnen samenwerken in grote groepen. Niet ons bewustzijn.

P156 Betekenis ontstaat door een web van verhalen. Betekenis kan langzaam uit elkaar vallen. Ontkerkelijking bijvoorbeeld.

P161 Intersubjectieve entiteiten zijn zaken die alleen bestaan in de gedeelde fantasie (versus objectieve entiteiten zoals een auto en een telefoon, en subjectieve entitieten die alleen in de verbeelding van een enkel persoon bestaan). Voorbeelden van intersubjectieve entiteiten zijn de EU, Wereldbank, religies.

P162 Menselijke verzinsels worden vertaald naar genetische en biologische codes en veranderen zo de objectieve realiteit. P176 Schrift: beschrijft en vervormt de werkelijkheid.

P186 Wat is een werkelijk bestaande entiteit? Definitie: als het kan lijden. Bedrijven, geld, naties bestaan alleen in de verbeelding. Het wordt steeds moeilijker het onderscheid te blijven maken.

P192 Religie is geloof in morele wetten. Dus ook communisme, liberalisme zijn in die zin religies. Geen goden maar wel religies.

P195 Religie wil wereldorde versterken. Een spirituele reis is los komen van de wereldorde. Reizen naar ‘de goede god’ uit het dualisme.

P205 Wetenschap kan de feiten waarop religieuze beweringen zich baseren onderzoeken en relativeren. Zo ethische oordelen tegen feitelijke beweringen afwegen.

P207 Echter niet alle ethische disputen kunnen met wetenschappelijke feiten worden beslecht. Als een doel is van de mens het streven naar meximaliseren van menselijk geluk, hoe kan je feitelijk beoordelen of je dat doel bereikt? Zo is altijd een religie nodig voor sturende ethische principes. P208 Wetenschap geeft macht over oorlog, voedsel, etcetera. Religie wil orde, sociale structuren. Wetenschap en religie aan daarin hand in hand in de maatschappij. In moderne maatschappij vormen humanisme en wetenschap de fundamenten.

P222 Marktkapitalisme: groei is heilig. Kapitalisme is een succes. We hebben meer macht dan ooit. Keerzijde is gebrek aan zingeving. Daarvoor kwam het humanisme op. P242 Wat goed is voor het individu wordt leidend. Zo ontstaat het liberalisme. Nationalisme streeft naar uniciteit van naties. Socialisme houdt rekening met de gevoelens van anderen met als gevolg dat collectivistische instellingen het voor het zeggen hebben. P264 Evolutionair humanisme: ooorlog is essentieel. Het roeit de zwakken uit. Leidt ook naar nazisme.

P271 In de 20e eeuw leek tot en met de jaren 70 het evolutionair humanisme te domineren in de socialistische successen.

P283 Succesvolle religies zijn die religies die de technologische realiteit erkennenen er op anticiperen. In eerste instantie reden voor het succes van het socialisme. Later raakt het socialisme de relatie met de realiteit kwijt en gaat ten onder. Het liberalisme daarentegen heeft technologie omarmd. Maar dit is ook zijn eigen valkuil. Belangrijkste beeld dat Harari wil weergeven in dit boek. P300 Vrije wil gevoel van vrije wil bewustzijn is een stroom van processen. De wil is een uitkomst geen stuurmechanisme. Is daarmee te manipuleren, met transcraniale simulatoren. Harari geeft voorbeelden.

P 308 Onze ik: een ervarende en een verhalende ik. De verhalende ik maakt een verhaal van onze werkelijke ervaringen.

P321 Mensen verliezen hun economische waarde. Veel vormen van intelligentie worden overgenomen door computers. Taken die patroonherkenning vereisen.

P338 Alle vormen van intelligentie worden door computers overgenomen. Wat is het nut nog van de mensheid. P348 De verhalende mens kan losgelaten worden en vergedragen aan de statistische diensten als Google die ons kunnen sturen op basis van gegevens over ons gedrag, DNA, etcetera. Zo kan het liberalisme ondergraven worden. Het verhalende zelf kan worden vervangen door een algoritme dat mijn mening beter kent en beter weet wat goed voor miij is.

P356 Besturing van logistieke en biologische zaken van de mens kan worden overgelaten aan technologie. Ook biologie is gebleken een algoritme te zijn.

P361 Er dreigt een gevaar voor het onstaan van elites: technologie alleen voor de waardevolle elite, incl bijvoorbeeld gezondheidszorg. Hierdoor ontstaat een “geüpgrade” supermens en een massa nutteloze mensen.

P362 Twee nieuwe religies: – datageloof: het stokje moet van de mensheid aan nieuwe entiteiten worden overgedragen. – techno-humanisme: een geupgrade mens blijft relevant, maar moet zich blijven upgraden. Mensen upgraden gebeurt met nanotechnologie, computerinterfaces, genetische modificatie.

P374 Gevaren van upgraden mens: kwijtraken van menselijke eigenschappen als dromen en fantaseren omdat dit afleidt en inefficient is.ook minder intelligentie, omdat te veel intelligentie ook de efficientie in de weg kan zitten. p378 Dilemma van techno-humanisme: hoe mensen upgraden zonder menselijke wil en beleving weg te reduceren?

P384 Kapitalisme is succesvoller dan communisme om het een efficienter informatieverwerkend systeem is dat m.a.w. beter data kan verwerken tot beslissingen. De economie in termen van dataverwerkig : dataisme.

P393 De mensheid als dataverwerkend systeem heeft tot doel een nog efficienter dataverwerkend systeem te maken. Zodra dat klaar is , is de betekenis van de mens ook verdwenen. P394 Hoogste goed van dataisme: vrijheid van informatie.

P399 Wat maakt de mensen waardevol in dataisme: ze kunnen bijdragen aan de datastroom.

P405 Steeds meer algoritmen die door AI en machine learning steeds worden aangescherpt en verbeterd. “Het basisalgoritme zal misschien nog door mensen ontwikkeld worden…”  

Harari gaat er aan voorbij, en veel mensen weten dat niet, dat de huidige AI en machnine learning hype geen fundamenteel nieuwe wetenschap tot basis heeft. Het enige waarop de ontwikkeling nu drijft is rekenkracht. De leermechanismen, gebaseerd zijn op geavanceerde stochastische berekeningen die al in de jaren 90 zijn bedacht, hebben nooit grote toepassingen gekend tot op heden omdat de rekenkracht van computer te laag was. Hardware ontwikkelingen (GPUs oa) zorgen ervoor dat deze algoritmen nu wel bruikbaar zijn geworden.

De basis van deze mechanismen is een stochastisch leerproces. Door proberen van uitkomsten leert een algoritme wat de beste uitkomsten zijn. Dit is krachtig maar men moet zich realiseren dat deze processen dus geen nieuwe algoritmen bedenkken, maar deze dieper weten door te rekenen waardoor bepaalde zaken met meer gegeven beter voorspeld kunnen worden. De uitkomsten zijn waarschijnlijkheden. Door meer data en dieper rekenen kan de waarschijnlijkheid van een antwoord nauwkeuriger worden bepaald. Dat is iets fundamenteel anders dan een algoritme verbeteren, laat staan creeren. Er komen dus door AI en machine learning niet meer slimme algoritmen. Daarvoor is tot op heden nogsteeds de mens nodig. En daar is nog geen begin van een alternatief voor in de computer wetenschap.

Waar de mens, en haar wetenschap goed in is, is het bedenken van regels voor processen, de algoritmen. Het hoogst denkbare is in de natuurkunde een geuniformeerde theorie die geld op grote schaal, en ook op kleine schaal – zowel voor astronomie als voor deeltjestheorie. Een algoritme bepaalt niet een waarschijnlijkheid, een algoritme berekent exact een uitkomst. Een fundamenteel verschil. Overigens, ook algoritmen kunnen zeer onvoorspelbaar gedrag laten zien. De choastheorie heeft dit laten zien. Een prachtig eenvoudig algoritme vertoont een zeer complex gedrag, soms zelf volkomen chaotisch gedrag. Ook Wolfram heeft hier uitgebreid verslag van gedaan in zij “A New Kind of Science”.  

Harari begint met de definitie van drie doelen die de mens nastreeft, en die de drijfveer vormen voor alle technologisch ontwikkelingen die de mens heeft voortgebracht: onsterfelijkheid, geluk en goddelijkheid. Alle datastromen die op gang zijn gebracht zijn middelen om deze doelen te bereiken.  

Het dataisme van Harari stelt dat andere intelligenties deze middelen op een gegeven moment verder zou kunnen ontwikklen zonder dat daar voor de mens nog een rol is weggelegd. Wat in het beeld van Harari echter ontbreekt zijn de doelen die deze intelligenties dan zouden nastreven. Hij definieert vrijheid van informatie als grootste goed, maar waar moet die vrijheid van informatie zich dan naartoe bewegen?  

P408 Al die kennis en informatie. “Tegenwoordig ben je machtig als je weet wat [welke informatie] je kunt negeren”   Tenslotte nog een opmerking: Intelligentie is niet hetzelfde als het algoritme aanscherpen op basis van data en stochastische processen. Harari geeft geen duidelijke definitie van intelligentie, maar spreekt wel van mogelijk intelligente entiteiten anders dan de mens.   Is intelligentie los te koppelen van een bewustzijn? En als een andere niet-menselijke intelligentie een bewustzijn heeft, gaat deze dan niet aan dezelfde uitdagingen ten onder als de mens in het verhaal van Harari?  

De schrijver is een alleenstaande moeder – Hagar Peeters

Ik ben geen heel groot gedichtenlezer. Wel liefhebber, op zijn tijd. Rutger Kopland vind ik mooi, maar ook Bukowski, Gerrit Krol. Misschien heb ik wel een beetje een rauwe smaak. Tijdens onze vakanties struinen mijn vrouw en ik vaak boekwinkels af in de plaatsen die we bezoeken.

Zo kwam het dat ik een bundel van Hagar Peeters uit de kast pakte in Zutphen, en begon te lezen in “De schrijver is een alleenstaande moeder“. Ik schoot ogenblikkelijk in de rails van het gedicht “Over M.G.”

Over M.G.


De man met de snor

is bekoorlijk en snel

is een terror en fel

is het vuur van de hel

is van hitte de stoom

is van slapen de droom

is van woorden de klank

is van afscheid de dank

En zo dendert het gedicht door.

Aangeschaft. Geweldig werk.

Australië, hoe er een beetje bij te horen – Cees Nooteboom

In de bundel Australïe zijn de reizen van Cees Nooteboom naar Australie, Samoa en Tonga samengebracht.

Het maakt voor de lezer van de verhalen van Nooteboom eigenlijk niet uit waar de reis naartoe gaat. Zijn proza leest als poezie. Je vergeet waar je bent, je zit in het hoofd van Nooteboom en hij danst met je door zijn wereld.

De aboriginals zijn de aarde geworden, zegt Nooteboom. Zonder dat hij het expliciet maakt, trekt hij een parallel met de moderne mens die duizenden jaren lang heeft geprobeerd de aarde te veranderen, maar na al die tijd moet concluderen dat het beter is zelf te veranderen.

“Bussen en treinen zijn mijn televisie.”

Als Nooteboom bij het Australian War Memorial op bezoek gaat leren we dat het met name de Australiers waren die de door de jonge Winston Churchill geleide slag bij Gallipoli in de eerste wereldoorlog het leven lieten.

Nooteboom analyseert zijn eigen reiservaring.

“Wat moet je weten om iets goed te kunnen zien.”

En daarbij de behoefte van Nooteboom zich los te maken van zijn reiziger-zijn, en bij de lokale bevolking te willen horen.

“Pas als je je zo gedraagd dat je niet waargenomen wordt hoor je er een beetje bij.”

Hij bezoekt het Samoa waar Robert Louis Stevenson leefde en overleed.

In het Australisch Broome werden Nederlandse vluchtelingen, ontkomen aan de Japanse bezetting van Indonesië, op een vliegveld gebombardeerd.Bij een vliegtuigcrash van een Nederlandse DC3 door de Japanners overlijden vier Nederlanders, en verdwijnt een pakketje diamanten op mysterieuze wijze..