Foto kijken

Bij zo’n foto vraag je je af: hebben die advocaten nog niet ontdekt dat je al die documenten in een computer kan opslaan. En dat je daar dan ook veel makkelijker in kan zoeken.

Dit is een pro-forma zitting, waar die advocaten heen gaan met 3 tassen vol papieren (ik neem tenminste aan dat het niet hun broodtrommeltje is dat zoveel ruimte nodig heeft).

Die rechter tas is wel uitzonderlijk groot, een heuse koffer. Een mobiel chemisch toilet wellicht? Aan de manier waarop de man de koffer vasthoudt lijkt hij niet erg zwaar. Als in een goedkope film. Zou de koffer leeg zijn? Hij heeft op kantoor zijn assistent geinstrueerd alle papieren in diens tassen te proppen. Maar dan realiseert hij zich dat het wel gek is als hij met zijn handen in zijn zakken het gerechtgebouw in komt slenteren. Dus hij grist nog snel voor het verlaten van het kantoor deze grote kist mee.

Ik kijk ook vaak naar schoenen. Ik heb geleerd van de engelsen dat bruine schoenen niet bij elke gelegenheid zo maar passen. Deze mannen dragen beide lichtbruine schoenen met een nonchalant zweem van niet gepoetst. Zou het een dress-code van het advocatenkantoor zij: navy pak met bruine schoenen?

Zandstralen

Ik ga met zomerstorm fotograferen op het strand van Egmond aan Zee. Hier worden toeristen en hun hondjes gezandstraald. Zwart-wit of kleur?

Eddy Posthuma de Boer’s Photo Libretto – because of the joy

Eddy Posthuma de Boer - libretto

Photographs, as Hans Aarsman prefers them, are not taken to make a nice picture but only because they attract the photographer’s attention and because he just feels like taking a picture of them. Photo Libretto van Eddy Posthuma de Boer is full of it.

Or as Winogrand said:

Photography is not about the thing photographed. It is about how that thing looks photographed.

I knew Eddy Posthuma de Boer was the photographer who had taken the pictures in Cees Nooteboom’s books.

Cees Nooteboom, photo Eddy Posthuma de Boer

Here and there, the images are shrewd like Elliot Erwitt: black-and-white dalmatians at a crosswalk, an Arab who appears to be trying to fix an overturned car, fiddling with the engine with one hand, but a few meters away lies the rear axle of the car—a huge pile of square blocks of metal from cars pressed together.

Photo Libretto is a calendar. A picture every day of the year. Arranged by themes, or rather collections of photos. Texts on signs on storefronts with spelling mistakes. Means of transportation. French cars are rotting and becoming part of the French landscape. People reading the newspaper. Companies and products with the name Victoria.

Ordinary and remarkable images. Marte Röling’s Star Fighter. A hotel reception in Marseille is unimaginably crowded with wallpaper and carpet with floral designs. The tower of Pisa straightened (and thus the surroundings askew). A hotel room with a bathtub set in the middle of the room with a shower curtain around it (only possible in Belgium, I think).

The most admirable pictures are still the everyday things rendered without further context, which produce insane images. A neat little plant table made of Pepsi crates. Eggleston, then, I think.

I Will Be Wolf – Bertien van Manen

I will be wolf - Bertien van Manen

I Will Be Wolf is the first book by Bertien van Manen. It is from 1975. The book exudes a wonderful freshness. Van Manen has seen Robert Frank, and I think also Eggleston. The images in I Will Be Wolf are a sort of European version of Frank’s The Americans. Less critical than The Americans, more friendly. Van Manen seems as shy as Eggleston. Photographs of people’s backs, often taken from a distance with views obstructed by poles and window columns. For me, it all works.

I will be wolf - Bertien van Manen