Gisteren had ik het over de 20% van de foto’s die niet direct als waardeloos aan te merken zijn (79%) of als ‘keepers’ (brr-woord) (1%).

Editing van foto’s vind ik moeilijk. Slecht is slecht en heel goed is ook duidelijk. Waar het moeilijk wordt is de onduidelijke 20%. Het gevoel daar net dat ene goede beeld in te missen dwingt je de de hele set te heroverwegen.

Ik val steeds meer op dit soort beelden. Leeg, verlaten, mensen die voor zich uit staren naar niks.

Ben je straatfotograaf, dan maak je een foto als je zo’n scene ziet.

‘Desperate floundering’ zou ik het noemen.

Nog een beeld van de stapel onafgemaakt werk. Gisteren afgerond.