Julie Hrudova fotografeerde vond een jaar lang elke week een speciaal beeld in Amsterdam voor Het Parool. Het lijkt zo makkelijk, maar het is ontzettend moeilijk elke week met een interessant beeld te komen. Reken maar op een dag of meer jagen voor één goede foto.
Petje af.
Bruce Springsteen verkoopt zijn muziekrechten voor 500 miljoen dollar aan Sony.
Het is hem gegund.
Ik denk wel: wat ga je doen met 500 miljoen dollar?
Ik lees What Technology Wants uit 2010 van Kevin Kelly en vraag me steeds meer af waarom ik in Yuval Harari’s in Homo Deus uit 2015 geen enkele referentie naar dit boek van Kevin Kelly vind. Kende Harari het werk van Kelly echt niet?
Ik vond deze geweldige documentaire van de VPRO op Youtube via Harari’s site. De video is niet beschikbaar in Nederland?
Ik vind hem dan wel op de site van de VPRO. Mooie documentaire.
The Technium heeft zijn eigen wil (Kelly). Dataisme (Harari).
… maar verder nergens in Noord-Korea.
Sinds COVID-19 mij aan huis kluisterde zit ik de hele dag achter een scherm. Drie schermen eigenlijk: twee laptops en een groter scherm.
Ik merk sinds die tijd dat ik makkelijk zaken laat versloffen die niet direct met werk te maken hebben.
Ik vergeet mijn tanden te poetsen. Voorheen poetste ik mijn tanden voor het verlaten van het huis, en voor het naar bed gaan. Omdat ik het huis niet meer verlaat, schiet het tanden poetsen ‘s ochtend er nogal eens bij in. Ik moet een nieuwe gewoonte inslijpen om ‘s ochtends mijn tanden te poetsen. Ik probeer nu: voordat ik aan het werk ga, moet ik mijn tanden gepoetst hebben.
Voor COVID-19 fietste ik naar de trein, wandelde een stukje naar mijn werk. Die beweging is weg. Er zijn dagen dat ik maar 375 stappen loop. Dat is krankzinnig, natuurlijk. Dus ik moet een gewoonte ontwikkelen die me meer laat bewegen. In het weekend wandel ik natuurlijk wel redelijke afstanden, en ik doe aan fitness, dus ik zorg wel voor mijn lichaam, maar het kan beter.
Ik zit de hele dag op een kamer van 3 bij 3,5 meter. Ik kijk naar een scherm. Dat is mijn wereld. Ik zie niks meer. Dat voelt niet goed. Rob Walker helpt met zijn blog The Art of Noticing. Meer opletten is ook een noodzakelijk gewoonte. Ik maak elke dag een foto. Dat dwingt ook tot kijken. Zelfs al is het slecht inn mijn eigen 3×3,5 kamertje.
Die kende ik nog niet. Knorretje legpuzzel.
Max is wereldkampioen Formule I. Iedereen heeft het over Max. Zelfs de mensen die het niet over Max willen hebben, en ook niet willen dat anderen het zo veel over Max hebben, hebben het over Max als ze klagen dat iedereen het over Max heeft.
Ik ga al die voor- en tegenMaxers hier niet allemaal linken.
Max aandacht, voor iedereen.
Ik loop naar buiten en zie vanochtend vroeg ook Max. Denk dan toch: ja doei, not in my backyard.
Hoe bloggen andere bloggers? Daar was ik naar op zoek. Een ontzettend productieve blogger die al heel lang actief is, is Cory Doctorow. Ik vond dit artikel van hem, genaam The Memex Method. De Memex (Memory Extender) is feitelijk een enorme makkelijk doorzoekbare gegevensbank. Doctorow ziet zijn blog als zijn Memex.
Het artikel bescrhijft meer zijn blogging filosofie dan zijn methode.
Zijn blog is zijn geheugen. Doctorow schrijft hoe makkelijk het was zijn WordPress site te exporteren en mee te nemen toen hij van baan veranderde, en deze voor zijn eigen gebruik opnieuw in te richten. Ik heb hetzelfde ook gedaan, zij het niet omdat ik van baan veranderde maar opdat ik van gedachten veranderde. Een aantal van de oudere entries in deze blog komen uit verschillende andere blogs die ik ooit gestart was.
Ook fijn om te lezen, hij schrijft het vaker, dat hij ook vindt dat je niet blogt om een platform (platworm) te bouwen of erger, een brand. in plaats daarvan schrijf je wat je wilt lezen, en daarmee trek je een publiek aan dat datzelfee ook graag leest.
But for blog readers, the process is inverted: bloggers publish (everything that seems significant to them) and then readers select (which of those publications are worthy of their interests).
Geïnspireerd door de geweldige site McMansion Hell eens een kwartiertje op Internet rondgeneusd naar vergelijkbare beelden. Dat is verslavend. Ik doe het hier maar even zonder de tekstjes waarmee McMansion Hell de foto’s illustreert.
Gisteren een heldhaftige poging gedaan om een flinke fotowandeling te maken bij De Meer in Amsterdam. Ik parkeer bij het het voetbalveld van Zeeburgia. Ik koop langs het science-park van de UVA naar het Amsterdam-Rijnkanaal en zak daar af richting Diemen. Onder de A10 door en bij Oud-Diemen rechtsaf, en volg dan het pad onder de A10. De aanhoudende motregen heeft me inmiddels doorweekt. Snel bij de eerste de beste gelegenheid weer onder de A10 door De Meer in, snel naar de auto.
Afgedropen dus.
