To steal from Seth Godin: all of us are smarter than any of us.
So we should share everything.
Anyway the stuff that you share has already been invented. It is already on paper.
It has become boring. It is old news.
We should be looking for the new news.
Toen ik pas begon met mijn bedrijf deed ik zelf de boekhouding. In het begin was dat eenvoudig. Ik gebruikte het open source tool GnuCash
Ik moest mezelf een beetje trainen in de principes van het dubbel boekhouden, en in het opzetten van een structuur in GnuCash, maar daarna was e.e.a. prima bij te sloffen. Gnucash is goed gedocumenterd. Het heeft niet een heel elegante interface maar er is goed mee te werken. Bovendien krijg je er een goed inzicht in de inkomsten- en uitgavenstromen van je bedrijfje door.
Op een gegeven moment werden de uitgaven en inkomsten wat omvangrijker, en heb ik gezocht naar hulp. Ik vond EasyZZP, een bedrijfje dat de boekhouding voor je overneemt voor een alleszins redelijk bedrag. EasyZZP maakt gebruik van Yukiworks als (online) boekhoudpakket.
Yukiworks is redelijk makkelijk te doorgronden software, hoewel je er als EasyZZP klant niet alle ins en outs van hoeft te kennen. Yuki integreert met je bank waardoor je bij voorbeeld al je zakelijke transacties automatisch in Yuki kunt importeren. Er is ook een integratie met Op een gegeven moement werden de uitgaven en inkomsten wat omvangrijker, en heb ik gezocht naar hulp. Ik vond EasyZZP, een bedrijfje dat de boekhouding voor je overneemt voor een alleszins redelijk bedrag. EasyZZP maakt gebruik van Yuki als (online) boekhoudpakket. Dat is redelijk makkelijk te doorgronden software, hoewel je er als EasyZZP klant niet alle ins en outs van hoeft te kennen. Voor een alleszins redelijk bedrag verzorgt Yuki de boekhouding en de belastingaangifte.
I read How To Fail at Everything and Still Win Big, by Scott Adams (from Dilbert).
Answer: hail in many things, but learn something from it every time.
In the end, something will succeed.
3D technology is developing fast, we are in Virtual Reality, Augmented Reality hypes.
But what if we could create a real office reality with this technology.
When we could install camera’s in our home office, wear 3D goggles, or something much better, assuming these 3D glasses and goggles we are using today are totally laughable in 10 years time.
Would we still sit in our cars for hours to get to work?
Maybe at home, maybe in shared 3D office facilities where we can rent a (virtual) cubicle and login to the corporate 3D office.
Will this be more viable than the current working from home things we do?
We currently only use this when we want or have a meeting or have a question.
But what if we could just sit there all day, see our collegues and do the work. And I mean not staring in crappy laptop camera’s over hampering internet. I mean full 3D experiences. Walk around the office as if you are there. Have occasional conversations, talk about the weather, and so on, but all in this 3D virtual office.
Sounds ok to me.
I read: Nigel M. de S. Cameron‘s – Will Robots Take Your Job.
Beyond what the title might suggest, Cameron passionately argues that politicians are negligent in their blind spot for a looming technological tsunami. Imagine a world where entire industries crumble, where millions of workers wake up to find their careers erased by algorithms and machines. This isn’t science fiction—it’s a potential reality racing towards us at breakneck speed.
The political myopia is frustratingly familiar. Much like environmental concerns, short-sighted politicians push this existential threat aside in their microscopic four-year election cycles. They’re playing a dangerous game of technological roulette with people’s livelihoods.
The narrative glaringly lacks the most critical question: What will humans actually do if robots consume our jobs? How will we restructure society when traditional work becomes obsolete? The economic implications are staggering—we’re talking about a fundamental reimagining of income, purpose, and human value in an age of unprecedented automation.
This isn’t just about job loss. It’s about the complete reconstruction of how we define meaningful contribution, social worth, and personal identity in a world where human labor might become an antiquated concept.
The text demands we pay attention—not with fear but with strategic foresight. Our future depends on asking the right questions today.
I was gifted Entrepreneurs in creative jobs interviewed by a good friend. My notes from the not very concrete advice from the interviewees, but inspiring book and good images.
– Develop your own vision.
– Fresh ideas regularly.
– Be fearless.
– Adapt.
– Strive for authenticity.
– Focus on core values.
– Persistence.
– Don’t be lazy.
– Do not give up.
– Treat people well.
– Confront what you have to face.
– Visions inspire us but also limit us.
– Write a letter to your future self.
– Nothing happens unless you focus all your energy on it.
– Stay curious.
– Do not get comfortable.
– Stay slippery, or you stop learning and growing.
– Move on to something else.
– Be resilient
– Enjoy things as they come
– Stay flexible and open
– Do not hesitate to ask for help. Especially in times of need.
– As an entrepreneur, have a hobby that makes you stop.
Een man op een bankje voor de tempel bij Kampung Bahru wuift me naar binnen.
Ok to Enter!
Ik loop achter hem aan naar binnen. Een lift in. Een etage omhoog. In een grote kleedzaal doen we onze schoenen uit. Sokken ook. En wassen we onze voeten bij een lage wasbak. Dan leidt hij me de zaal in. Het is vrij donker. Een man zit voorovergebogen te bidden. Het is stil. Het is kaal. Aan de lange kant van de zaal staat een altaar. Ik probeer een foto te maken. Te weinig licht.
De nationale moskee is ingesteld op toeristen.
Bij de ingang schoenen in het rek. Je krijgt een paarse djellaba die je moet dichtplakken met ingenaaid, verweerd klittenband. Uiteraard zijn er ook eigenwijze mannetjes die denken dat dat niet nodig is. Het aantal toeristen in de moskee wordt gereguleerd door middel van het aantal uit te geven djellaba’s. Ik was vroeg en kon direct naar binnen. Toen ik terug kwam zat er een rij toeristen op bankjes te wachten op vrijgekomen djellaba’s.
De gebedsruimte mag je alleen in als je moslim bent.
Vanuit mijn hotelkamer kijk ik uit over Putrajaya. De ingang van de IOI city mall. Ik dacht dat dit een grote mall was, tot ik de andere malls in Kuala Lumpur zag. Fonteinen en overdekt relax-ruimtes. Bouwwerkzaamheden even verderop – een nieuw stuk land wordt gereed gemaakt voor bebouwing. In de verte twee grote gebouwen die onnatuurlijk lijken op te rijzen uit de grond. Deze gebouwen staan nog leeg. In de omgeving worden enorme nieuwe appartementsgebouwen neergezet. Als de bomen in de stad door het asfalt breken, zo barsten hier de flats de grond uit.
